ស្ថានភាពសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច៖ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ក្នុងឆ្នាំថ្មីៗនេះ ការពឹងពាក់នៃគ្រួសារដែលមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្សោយ បានជំរុញឱ្យកុមារជាច្រើនចូលមកក្នុងទីផ្សារកម្មករ ជំនួសឱ្យការចូលរៀនដែលគួរតែជាគោលបំណងចម្បង។ ការលំបាកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចមិនត្រឹមតែប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរស់នៅនៃគ្រួសារទេ ប៉ុន្តែឈានដល់ការសិក្សារបស់កុមារ ដែលត្រូវចាកចេញពីសាលា ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
មូលហេតុ៖ ការរស់នៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រមិនអាចផ្ដល់ការសិក្សាឱ្យកុមារបានគ្រប់គ្រាន់។ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅវិញ គ្រួសារខ្លះត្រូវចាំបាច់បញ្ចេញកុមារ ដើម្បីទៅធ្វើការដើម្បីរកលុយជួយគ្រួសារ។ សកម្មភាពនេះអាចស្ថិតនៅក្នុងការដាក់ឱ្យកុមារធ្វើការទាំងវេទនា ចាប់ពីការប្រើប្រាស់កម្លាំងកម្មករ ក្នុងវិស័យសំណង់ ផ្នែកកសិកម្ម និងកម្មករផ្សេងៗទៀត ដែលច្រើនប្រើប្រាស់កម្លាំងកុមារ។
ផលប៉ះពាល់ទៅលើការសិក្សា៖ ការចាកចេញពីសាលារៀន ដើម្បីធ្វើការបានបង្កគ្រោះថ្នាក់ធំមួយដល់ពេលអនាគតរបស់កុមារ។ ពួកគេត្រូវបាត់បង់ឱកាសក្នុងការសិក្សា និងការអភិវឌ្ឍជំនាញដែលគួរតែមាន ដើម្បីអភិវឌ្ឍជីវភាពក្នុងពេលអនាគត។ ផលប៉ះពាល់នេះអាចនាំឱ្យមានមរតកនៃភាពក្រីក្រ ដែលបន្តក្នុងសង្គមជាបន្តបន្ទាប់។
ការបញ្ជ្រាបនៃភាពក្រីក្រ៖ ការពង្រីកការងាររបស់កុមារមិនត្រឹមតែជាបញ្ហាផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជាសញ្ញាបង្ហាញពីភាពខ្វះខាតនៃការអប់រំសង្គម។ នេះជាកត្តាដែលគួរតែទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ពីស្ថាប័នរដ្ឋ និងអង្គការចម្រើនសិទ្ធិកុមារ ដើម្បីរកវិធានការដែលអាចកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់នេះ។
ជារួម៖ ភាពក្រីក្រ និងការលំបាកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច បានជំរុញឱ្យកុមារជាច្រើនមិនអាចបន្តការសិក្សារបស់ពួកគេ។ វាមានន័យថា ពួកគេត្រូវចូលមកក្នុងទីផ្សារកម្មករ និងក្លាយទៅជាស្តុបទាំងការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួន និងការអភិវឌ្ឍសង្គម។ ដើម្បីបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់នេះ សង្គមត្រូវការទីភ្នាក់ងារដែលមានអំណាចចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងការពង្រឹងការអប់រំ និងសុខុមាលភាពកុមារ។
ដំណោះស្រាយសម្រាប់ការកាត់បន្ថយការប៉ះពាល់នៃភាពក្រីក្រ៖
ការកែលម្អប្រព័ន្ធអប់រំ៖ រដ្ឋាភិបាលគួរបង្កើនការទាក់ទាញការចូលរៀន ដោយការផ្ដល់ឱ្យកុមារទទួលបានការសិក្សាដែលគុណភាព និងគ្រប់គ្រាន់។ នេះអាចមានរួមទាំងការផ្ដល់អាហារដ្ឋានដោយឥតគិតថ្លៃ ការផ្ដល់សម្ភារៈសិក្សា និងការផ្ដល់ពិភាក្សាសង្គមលើការសិក្សារបស់កុមារ។ ការបង្កើនលក្ខណៈទាក់ទាញក្នុងការចូលរៀន អាចជួយបញ្ចៀសមិនឱ្យកុមារចាកចេញពីសាលារៀន។
ការផ្ដល់ជំនួយសេដ្ឋកិច្ចទៅគ្រួសារក្រីក្រ៖ ការផ្ដល់ជំនួយសេដ្ឋកិច្ចដល់គ្រួសារដែលមានស្ថានភាពអន្តរាគមន៍ អាចជួយឱ្យគ្រួសារទាំងនោះអាចរក្សាការសិក្សារបស់កុមារបានជាស្រេច។ ឧទាហរណ៍ៈ ការផ្ដល់ជំនួយប្រចាំខែ ឬការផ្ដល់ឱ្យគ្រួសារដែលក្រីក្រ អាចទទួលបានអាហារដែលគ្រប់គ្រាន់។
ការពង្រឹងសេចក្តីយល់ដឹង និងច្បាប់សម្រាប់ការការពារកុមារ៖ ស្ថាប័នរដ្ឋ និងអង្គការអន្ដរជាតិ ត្រូវពង្រឹងការបង្ហាញសេចក្តីយល់ដឹង និងច្បាប់អំពីការការពារកុមារ ព្រមទាំងពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់ ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យកុមារគ្រប់គ្នាបានទទួលអប់រំ ហើយជៀសវាងការទន្ទឹងតាមការចូលរួមក្នុងការងារដែលមិនសមស្រប។
ការគាំទ្រកម្មវិធីការងារសម្រាប់អ្នកពេញវ័យ៖ ការផ្ដល់ឱកាសការងារ ដែលមានប្រាក់ខែសមរម្យដល់អ្នកពេញវ័យ នៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ អាចជួយដល់ការរំដោះកុមារចេញពីស្ថានភាពនៃការរងការជំរិតស្នើឱ្យធ្វើការ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។
ការគាំទ្រដល់ស្ថាប័នអង្គការសង្គមស៊ីវិល៖ អង្គការដែលទទួលបានកិច្ចសហការជាមួយរដ្ឋាភិបាល អាចលើកស្ទួយដល់ប្រព័ន្ធការពារកុមារ និងការបង្កើនការអប់រំអំពីសិទ្ធិកុមារ។ ការគាំទ្ររបស់ស្ថាប័នជួយសង្គម និងសិទ្ធិកុមារជាដើម គួរតែទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងមាំមួនដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងផលប៉ះពាល់នៃភាពក្រីក្រ និងការចាកចេញពីការសិក្សា។
សរុបមក៖ ដំណោះស្រាយសម្រាប់ការបញ្ចៀស និងកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់នៃភាពក្រីក្រ ចំពោះកុមារនៅកម្ពុជានឹងត្រូវផ្ដោតទៅលើការបង្កើនការអប់រំការពារកុមារ និងការផ្ដល់ជំនួយសេដ្ឋកិច្ចដល់គ្រួសារ។ ធនធានសម្រាប់ការគាំទ្រនិងកិច្ចសហការរវាងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ គឺជាការរចនាដែលមានតំលៃក្នុងការកាត់បន្ថយបញ្ហាដែលកុមារទាំងនេះកំពុងប្រឈមមុខ។
អត្ថបទដោយ៖ កែវ មាលា
