ភ្នំពេញ៖ បញ្ហាប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់គ្រូបង្រៀននៅកម្ពុជា ត្រូវបានពិភាក្សាស្ទើរគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានថា ជាបញ្ហាធំ ដែលមានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរក្នុងវិស័យអប់រំធនធានមនុស្ស។ ប្រព័ន្ធអប់រំ គឺជាសាច់ឈាមចាំបាច់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រទេស ប៉ុន្តែពេលដែលអ្នកច្នៃប្រឌិតចំណេះដឹងនេះ ត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រាក់បៀវត្សរ៍ទាប។ អ្នកជំនាញខ្លះ បានបញ្ជាក់ថា អាចនាំឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់សីលធម៌ និងការលើកទឹកចិត្តរបស់គ្រូបង្រៀន ក្នុងការបណ្ដុះបណ្ដាលសិស្ស។
មូលហេតុសំខាន់មួយ ដែលបាននាំឱ្យមានសីលធម៌ទាបរបស់គ្រូបង្រៀនគឺ ការទទួលប្រាក់បៀវត្សរ៍មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដោះស្រាយកិច្ចការជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គ្រួសារ។ គ្រូបង្រៀនមួយចំនួន បានបង្ហាញថា ពួកគាត់ត្រូវធ្វើការងារផ្សេងៗក្រៅពីបង្រៀន (ឧទាហរណ៍៖ រត់ម៉ូតូឌុប រត់កង់បី) ដើម្បីរកចំណូលបន្ថែម ដែលនាំឱ្យពួកគាត់មានពេលវេលាតិចតួចសម្រាប់ការរៀនសូត្របន្ថែម និងរៀបចំការបង្រៀនឱ្យបានប្រសើរ។
លោក សុខ ចាន់ណា គ្រូបង្រៀនមួយរូបនៅក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ បានថ្លែងថា៖ «ប្រាក់បៀវត្សរបស់ខ្ញុំមិនអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារទេ។ ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើការងារក្រៅម៉ោងដូចជា ការទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្ម និងធ្វើជាអ្នកលក់ដីធ្លី (យកកំរៃជើងសារ) ដើម្បីរកប្រាក់បន្ថែម»។ ស្ថានភាពនេះនាំឱ្យគ្រូបង្រៀនមួយចំនួន ត្រូវចំណាយពេលវេលាបន្ថែមលើការងារទំនាក់ទំនងមួយនេះ ហើយបាត់បង់ការប្រុងប្រយ័ត្ននឹងសមត្ថភាពក្នុងការបង្រៀន។
បើទោះបីមានការលើកទឹកចិត្ត និងការផ្តល់ប្រាក់រង្វាន់ខ្លះៗបន្ថែមពីរដ្ឋាភិបាលក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែការស្ទង់មតិមួយបានបង្ហាញថា គ្រូបង្រៀនភាគច្រើននៅតែគិតថា ប្រាក់បៀវត្សរបស់ពួកគាត់មិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ឱ្យមកស្របតាមទំនិញដែលឡើងថ្លៃសព្វថ្ងៃបានទេ។ នេះនឹងនាំឱ្យមានការខ្វះលទ្ធភាពក្នុងការអប់រំ និងជម្រុញឱ្យមានបញ្ហាប្រព្រឹត្តអសីលធម៌ និងការបាត់បង់សីលធម៌ក្នុងមុខរបរការងារ។
ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ វិស័យអប់រំ ត្រូវការបញ្ចូលការរួមចំណែកពីរដ្ឋាភិបាល ក្នុងការលើកស្ទួយប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់គ្រូបង្រៀន និងការអភិវឌ្ឍការលើកទឹកចិត្តរបស់ពួកគាត់។ ស្ថាប័នអប់រំនឹងអាចក្លាយជាគោលដៅនៃការអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធអប់រំប្រសើរឡើងវិញ បើមានការផ្តោតចំណងដៃលើការលើកស្ទួយជីវភាពគ្រូបង្រៀន និងការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអប់រំ បានយ៉ាងទូលំទូលាយ៕
អត្ថបទដោយ៖ កែវ មាលា
