វិទ្យាស្ថានអប់រំនៅកម្ពុជាមានវិស័យបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យា ប៉ុន្តែមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍយ៉ាងពេញលេញទៅលើបច្ចេកវិទ្យាសមស្រប និងទាន់សម័យសម្រាប់សង្គមឌីជីថលនៅឡើយទេ។ ចំណេះដឹងបច្ចេកវិទ្យា ត្រូវបានបង្រៀនដោយប្រើជាក្តីអធិប្បាយ និងមធ្យោបាយបុរាណជាចម្បង ហើយមិនទាន់មានការចូលរួមយ៉ាងសកម្មនៃការចូលរួម និងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាទំនើបដូចជា គម្រប់ឧបករណ៍ឌីជីថលថ្មីៗ អនុវត្តន៍ជាក់ស្ដែង។
គុណភាពអប់រំបែបបច្ចេកវិទ្យា មិនទាន់ឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងល្អលើសមត្ថភាពនៃសិស្ស និងនិស្សិតនៅក្នុងបរិបទសង្គមឌីជីថលដ៏កាន់តែរីកចម្រើននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ការអប់រំដែលមិនទាន់មានការកែប្រែទៅជានិរន្តរភាពបច្ចេកវិទ្យានេះ អាចនាំទៅដល់ការចាញ់ក្នុងការប្រគួតប្រជែងក្នុងទីផ្សារការងារ ដែលមានបច្ចេកវិទ្យាទាន់សម័យជាមួយប្រទេសជិតខាង ឬនិងបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់។ ដូច្នេះ វាពិតជាដំណើរជំនួសមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់វិទ្យាស្ថានអប់រំនៅកម្ពុជាដើម្បីជំរុញការអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យានៅក្នុងការអប់រំ ដើម្បីចូលរួមយ៉ាងល្អជាមួយសង្គមឌីជីថលបច្ចុប្បន្ន។
បើទោះបីជាវិទ្យាស្ថានអប់រំនៅកម្ពុជា បាននាំយកការបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យាចូលមកក្នុងកម្មវិធីសិក្សា ប៉ុន្តែការអប់រំបែបនេះនៅតែខ្វះនូវការសម្របសម្រួល និងការទំនើបកម្មឌីជីថល។ ចំណេះដឹងបច្ចេកវិទ្យា ដែលបានបង្រៀននៅតែមានលក្ខណៈបុរាណ និងមិនសូវទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍនបច្ចេកវិទ្យា ដែលកំពុងពេញនិយមនៅក្នុងទីផ្សារការងារទំនើបកម្ម។
គ្មានការអនុវត្តជាក់ស្តែងនៃបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលនៅក្នុងថ្នាក់រៀនជាច្រើន ហើយសិស្ស និងនិស្សិត ក៏មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងភាពជំនាញក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា ដែលអាចជួយពង្រឹងការសិក្សារបស់ពួកគេឱ្យបានពេញលេញ និងមានសមត្ថភាព។ ការរីកចម្រើននៃការអប់រំបែបបច្ចេកវិទ្យា កំពុងត្រូវបានលំបាកដោយអត្តចរិតបែបបុរាណនៃការបង្រៀន និងកំណត់ដោយដៃដល់ការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថល។
ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការរបស់សង្គមឌីជីថល កម្ពុជាត្រូវការការកែលម្អបន្ថែមទៅលើការបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យា ដោយរួមបញ្ចូលនូវឧបករណ៍ទំនើប និងបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលក្នុងកម្មវិធីសិក្សា។ អ្នកសិក្សាត្រូវការទទួលបានភាពជំនាញក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ និងមានភាពត្រៀមល្អក្នុងទីផ្សារការងារបច្ចេកវិទ្យា ដែលមានការប្រែប្រួលឥតឈប់ឈរ។
ការអប់រំនៅកម្ពុជា ត្រូវបានគេដឹងថាមានវឌ្ឍនភាពបន្តិចមកលើការបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យា ទោះបីជាបច្ចេកវិទ្យាបានចូលមកក្នុងកម្មវិធីសិក្សា ប៉ុន្តែក៏នៅតែមានការខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការសម្របសម្រួល និងអភិវឌ្ឍន៍ឧបករណ៍ទំនើបដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់។ បច្ចេកវិទ្យាដែលសិស្ស និងនិស្សិតកំពុងតែសិក្សាអ្នកនៅតែមានលក្ខណៈបុរាណ និងមិនទាន់អាចជាកត្តាបង្កើតឲ្យមានសមត្ថភាពជាក់ស្តែង សម្រាប់ការប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងទីផ្សារការងារបច្ចេកវិទ្យាដែលមានការរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សនោះទេ។
ការបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យានៅក្នុងវិទ្យាស្ថានអប់រំជាច្រើននៅកម្ពុជា មានតែសមត្ថភាពដើមដូចការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍គ្រប់គ្រងគេហទំព័រ ឬការប្រើប្រាស់កម្មវិធីមូលដ្ឋាន ប៉ុន្តែការបង្រៀនបែបនេះមិនបានផ្តល់នូវការត្រៀមល្អសម្រាប់ការងារដែលត្រូវការបច្ចេកវិទ្យាកម្រិតខ្ពស់នៅក្នុងសង្គមឌីជីថល។ គុណភាពការអប់រំបែបបច្ចេកវិទ្យានៅកម្ពុជា មិនទាន់អាចឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងពេញលេញទៅលើសមត្ថភាពនៃសិស្ស និងនិស្សិតដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីជំរុញសមត្ថភាពការងារនៅថ្ងៃអនាគត។
ការងារដែលមានតម្រូវការបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល បានក្លាយជាកត្តាសំខាន់មួយសម្រាប់អនាគតការងាររបស់បុគ្គលជាច្រើន។ ប៉ុន្តែក្នុងបរិបទការអប់រំបច្ចុប្បន្ននៅកម្ពុជា ការអប់រំបែបបច្ចេកវិទ្យាមិនទាន់បានបង្កើតការរួមបញ្ចូលជាមួយ បច្ចេកវិទ្យាទំនើបមកឲ្យសិស្ស និស្សិតបានអនុវត្ត ឬទទួលបានចំណេះដឹងដែលអាចប្រើប្រាស់ជាក់ស្តែងនៅក្នុងសង្គមឌីជីថល។
មានការងារច្រើនដែលតម្រូវឲ្យបុគ្គលមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាទំនើប ដូចជា៖ ការបង្កើតកម្មវិធី ការគ្រប់គ្រងទិន្នន័យអេឡិចត្រូនិក និងការប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតកម្រិតខ្ពស់។ ប៉ុន្តែការអប់រំនៅកម្ពុជា នៅតែមានកំណត់ក្នុងការផ្តល់នូវការបង្រៀនបច្ចេកវិទ្យា ដែលអាចត្រៀមសិស្ស និស្សិតឲ្យមានសមត្ថភាពក្នុងការងារដែលមានលក្ខខណ្ឌបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលនេះ។
ការសម្របសម្រួលបច្ចេកវិទ្យាទំនើបទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សា គឺជាដំណើរដ៏សំខាន់សម្រាប់វិទ្យាស្ថានអប់រំនៅកម្ពុជា ដើម្បីអាចបង្កើតសិស្ស និស្សិតដែលមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងសង្គមឌីជីថលជាក់ស្តែង។ វិធានការដែលត្រូវបានគេយល់ឃើញថា មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការលើកស្ទួយការអប់រំបែបបច្ចេកវិទ្យានោះ គឺការចូលរួមប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឌីជីថលថ្មីៗក្នុងការអប់រំ និងការលើកទឹកចិត្តឲ្យសិស្ស និស្សិតអនុវត្តចំណេះដឹងបច្ចេកវិទ្យាដែលពួកគេបានសិក្សាក្នុងកិច្ចការដែលជាក់ស្តែងនៅក្នុងទីផ្សារការងារ។
អត្តបទដោយ៖ កែវ មាលា
