នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ការអប់រំនៅតាមសាលារដ្ឋជាច្រើននៅតាមតំបន់ជនបទ ត្រូវបានជួបប្រទះនឹងបញ្ហាបរិក្ខារគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ដំណើរការសិក្សារបស់សិស្ស។ បញ្ហានេះគឺមិនត្រឹមតែប៉ះពាល់ដល់គុណភាពអប់រំទេ ប៉ុន្តែជាបញ្ហាដែលអាចនឹងបង្កការវិសមភាពក្នុងការទទួលបានការអប់រំរបស់កុមារទូទាំងប្រទេស។
សាលាជាច្រើននៅតាមជនបទ មិនមានសៀវភៅគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សិស្សក្នុងការសិក្សា ហើយពុំមានបរិក្ខារគ្រប់គ្រាន់ដូចជាកុំព្យូទ័រ និងបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលផ្សេងៗទៀត។ ការខ្វះខាតបរិក្ខារទាំងនេះ ធ្វើឱ្យសិស្សមិនអាចទទួលបានចំណេះដឹងដែលទាន់សម័យ និងមានគុណភាពប្រកបដោយបច្ចេកវិទ្យា។ បញ្ហានេះក៏នឹងមានឥទ្ធិពលជាខ្លាំងលើការចូលរួមក្នុងទីផ្សារការងារ ដែលកាន់តែចង់បានជំនាញអន្តរកម្មតាមបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ។
គួរឱ្យស្តាយថា ការខ្វះខាតបរិក្ខារនេះ ក៏បានធ្វើឱ្យគ្រូបង្រៀនមួយចំនួន មិនអាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រណាមួយ ដែលប្រសើរជាងនេះក្នុងការបង្រៀន និងស្ថាបនាការទំនាក់ទំនងដ៏ល្អរវាងគ្រូ និងសិស្ស។ នេះធ្វើឱ្យការបង្រៀនមានកម្រិត ហើយបញ្ហានេះក៏មានឥទ្ធិពលមួយចំនួនលើការអប់រំតាមរយៈសមត្ថភាពនៃគ្រូ ដែលអាចធ្វើឱ្យការសិក្សារបស់សិស្សកាន់តែមានបញ្ហាខ្លាំងនៅពេលពួកគាត់បន្តការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ។
សម្រួល និងការគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាល និងអង្គការមូលនិធិពាក់ព័ន្ធ គឺជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការកែសម្រួលបញ្ហានេះ។ ការផ្តល់ជំនួយបន្ថែមនៃបរិក្ខារបច្ចេកវិទ្យា និងការបង្រៀនគ្រូក្នុងវិស័យទំនើបនេះ អាចជាល្អប្រសើបន្តិចម្តងៗ ក្នុងការកែលម្អបញ្ហា ដែលសាលានៅតាមជនបទកំពុងជួបប្រទះ។
ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាកង្វះបរិក្ខារអប់រំនៅតាមសាលាជនបទក្នុងពេលវេលាដែលត្រឹមត្រូវ នោះអាចនាំមកនូវលទ្ធផលអវិជ្ជមានជាច្រើន៖
១. វិសមភាពក្នុងការអប់រំ:
សិស្សនៅតាមតំបន់ជនបទនឹងនៅតែប្រឈមនឹងបញ្ហានៃការខ្វះខាតនូវបរិក្ខារសិក្សា ធ្វើឱ្យមានភាពខ្វែងគ្នាកាន់តែច្រើននៃគុណភាពអប់រំជាមួយនឹងសិស្សនៅក្នុងទីក្រុង ដែលមានឧបករណ៍សិក្សាមានគុណភាពល្អ។ នេះអាចនាំឱ្យមានភាពខុសគ្នាច្រើនក្នុងការចូលរួមក្នុងទីផ្សារការងារ និងឱកាសក្នុងអនាគត។
២. ការធ្លាក់ចុះនៃកម្រិតសិក្សា:
ដោយសារតែការខ្វះខាតនូវសៀវភៅ កុំព្យូទ័រ និងបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល ផលិតភាពសិក្សារបស់សិស្សនឹងធ្លាក់ចុះ។ ការសិក្សាមិនទាន់សម័យ និងការគ្មានសមត្ថភាពប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗនឹងធ្វើឱ្យសិស្សមិនអាចពូកែប្រសើរនៅក្នុងប្រធានបទទាំងឡាយ និងការអភិវឌ្ឍជំនាញដែលចាំបាច់សម្រាប់ពេលអនាគត។
៣. បញ្ហាសង្គមនិងសេដ្ឋកិច្ច:
ការចូលរួមតិចតួចក្នុងការបន្តសិក្សាលើជំនាញបច្ចេលវិទ្យា វិទ្យាសាស្ត្រ និងឌិជថល ហើយជាលទ្ធផលក៏មិនមានការងារដែលមានប្រាក់ចំណូលល្អនៅអនាគត ។ នេះអាចធ្វើឱ្យកើតមានការលំបាកសេដ្ឋកិច្ច និងបញ្ហាសង្គមនៅតាមតំបន់ជនបទ ហើយក៏អាចនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធជនបទទៅទីក្រុងច្រើនបន្ថែមទៀត។
៤. ការគ្មានភាពប្រកួតប្រជែង:
កំណត់សមត្ថភាពនៃការបង្រៀន និងសិក្សា ធ្វើឱ្យសិស្សនៅជនបទ ពិបាកក្នុងការប្រកួតប្រជែងជាមួយនឹងសិស្សនៅក្នុងសាលាជានៅទីក្រុង។ នេះនឹងធ្វើឱ្យមានការគ្មានឱកាសក្នុងការទទួលបានអាហារូបករណ៍ ឬការចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យល្អៗ និងគ្រប់ឱកាសផ្សេងៗ។
៥. បញ្ហានៅក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ:
នៅក្នុងរយៈពេលវែង បញ្ហាកង្វះបរិក្ខារអប់រំអាចនាំមកនូវការប្រឈមនឹងភាពធ្លាក់ចុះនៃការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងការងារ បញ្ហាអប់រំ ក៏ជាកត្តាចំបងមួយក្នុងការបញ្ជាក់អំពីសមត្ថភាពនៃការរីកចម្រើនរបស់ប្រទេស។
សរុបមក បើបញ្ហានេះមិនត្រូវបានដោះស្រាយទាន់ពេលវេលា ប្រទេសកម្ពុជានឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាខ្លាំងនៃការវិវឌ្ឍខ្សោយខ្លាំង ពាក់ព័ន្ធនឹងការអប់រំ និងការងាររបស់ខ្លួន។
អត្ថបទដោយ៖ កែវ មាលា
